BEN HEP
Dört duvar arasında hayatı bilirmisin Bir gün yaşla bir gün kanla dolan gözleri Usanmazlar beklemekten yorulmazlar Çıkamayacaklarını bildikleri halde Her an doğacak güneşi görür gibi yüzleri Bir umut belirir önce güne başlarken Sonra yıkılır akla gelince hayalleri Onca yükün altındaki bedenleri gibi Katlanmak zorunda oldukları Uzun ama, kelebek misali hayat hikayeleri Mahkumlara benzetiyorum kendimi Bir buçuk metrekarede etrafımda dönüyorum Dünyayı, gözlerim açık olsada göremiyor Güneşe hasret mahkumlar gibi Seni bekliyorum...HEP SENİ Yüksel SEÇGİN
|